Artist Statement

Al la recherche du temps perdu

 

In mijn werk ben ik op zoek naar een verloren tijd, naar waar mijn herinneringen liggen aan een onbereikbare liefde. Vanuit een toevallige ontmoeting in een ruimte of door een waarneming in de werkelijke tijd, word ik door de spiegel van het verleden die ik met me mee draag, meegevoerd naar mijn innerlijke tijd. Hier dwaal ik door een “imaginair” landschap, en word ik meegenomen langs de verschijningsvormen van mijn herinneringen en van diepe verlangens. Het vormt een wereld waarin een bepaalde vorm van tijd niet lijkt te bestaan. Toch word ik daar uiteindelijk ook achtervolgd door de feitelijke tijd die mij weer terug brengt naar het heden, waar ik me bewust word van een verlies en waar ik angst heb de herinneringen te vergeten.

Tijdens het tekenen dwaal ik terug naar die verloren tijd, waar ik op papier de scherven van tijd en herinneringen laat samen komen om tot beeld te worden. Door het papier te scheuren en te vervormen toon ik het onvoorspelbare, kwetsbare en organische karakter van het landschap, de tijd en de herinneringen. Uiteindelijk schep ik dan de innerlijke wereld tot het gewenste en vermoedde beeld waarin ik het liefst dwaal.

Mijn werkelijkheid en mijn droomwereld liggen dicht bij elkaar en zo zal naar ik hoop de onbereikbare liefde uiteindelijk de meest duurzame liefde zijn.

 

In “Op zoek naar de verloren tijd.” van Marcel Proust vond ik erg veel inspiratie.

 

 

In my work, I am always looking for a time that is lost. A place in time where memories of an unattainable love lie dormant. From a chance meeting at a certain space, or by a perception in real time, the mirror of the past that I carry leads me to my inner time. Here, I wander through an imaginary landscape and I am guided along the manifestations of my memories and my deepest desires . It creates a world in which there is no such thing as time. Yet, even there I am pursued by actual time bringing me back to the present, where I become aware of loss and am afraid to forget.

When I am drawing, I return to that lost time, where I allow fragments of time and memories to converge into images. By tearing the paper apart, distorting it, I am showing the unexpected, vulnerable and organic disposition of the landscape, the time and the memories. Eventually, I am shaping the inner world into the desired and presumed image in which I long to wander. My reality and my dream world are not far apart, and so unattainable love will prove to be the most sustainable love. Or so I’m hoping.

“In Search of Lost Time”, by Marcel Proust, was a big inspiration to me.